Seagle, ένα Βέλγικο project που θα αντικαταστήσει μελλοντικά τα Canadair

Ένα Βελγικό project στοχεύει στη δημιουργία ενός ολοκαίνουργιου βομβιστή νερού για να φέρει επανάσταση στην έννοια της γήρανσης των Canadair.

Πάνω από 50 χρόνια ύπαρξης και εξακολουθούν να λειτουργούν ως επί το πλείστων, τα Canadair, αυτοί οι διάσημοι κίτρινο-κόκκινοι βομβαρδιστές νερού, είναι τόσο ανθεκτικοί και αδιάβροχοι όσο τα καλά αεροσκάφη C-130. Βυτιοφόρα φορτηγά στην περίπτωση των Canadair, τα οποία μπορούν να μεταφέρουν έως και 6.000 λίτρα νερού για να τα διασκορπίσουν πάνω από τα φλεγόμενα δάση.

Η τεχνολογία αυτών των αεροπλάνων είναι αρκετά βασική και δεν έχει αλλάξει μετά τη δημιουργία του μοντέλου από την Bombardier στη δεκαετία του 1960. Η τελευταία έκδοση εξοπλισμένη με ισχυρότερους κινητήρες turboprop, οι οποίοι επιτρέπουν τη μεταφορά περισσότερου νερού, χρονολογείται από την αρχή των 90s. Απλό και ανθεκτικό για να αντέχει τους κραδασμούς που λαμβάνει κατά τη λήψη. Η άτρακτος και το εργαλείο προσγείωσης χτυπήθηκαν από κύματα και πλωτά συντρίμμια άπειρες φορές και να μην αναφέρουμε τους πιλότους, που κλονίστηκαν σαν δαμάσκηνα κατά τη διάρκεια αυτού του ευαίσθητου ελιγμού που απαιτεί δεξιότητα και ακρίβεια και που μερικές φορές καταλήγει σε συντριβή.

Η παραγωγή  τους σταμάτησε. Όμως, η Bombardier, η οποία είχε αναλάβει την Canadair στη δεκαετία του 1980, διέκοψε την παραγωγή το 2015 πριν μεταπωλήσει τη μάρκα και το εργαλείο στην εταιρεία Viking, η οποία προς το παρόν ικανοποιεί τη συντήρηση του αεροσκάφους που εξακολουθεί να λειτουργεί. Και να προτείνει την τεχνική βελτίωση του πιλοτήριου των προηγούμενων μοντέλων. Μια νέα έκδοση, εξοπλισμένη με σύγχρονα ψηφιακά αεροηλεκτρονικά, βρίσκεται στα κουτιά του κατασκευαστή από το 2017, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει κοινοποιηθεί ημερομηνία έναρξης λειτουργίας.

Από τα περίπου 250 αεροσκάφη που κατασκευάστηκαν από την Canadair, περίπου 170 παραμένουν σε λειτουργία. Ωστόσο, οι ανάγκες για αυτόν τον τύπο αεροσκαφών βομβαρδιστικών υδάτων παραμένουν, παρόλο που είναι μια πολύ στενή αγορά. Οι τελευταίες παραδόθηκαν στην Κροατία στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Με βάση αυτήν την παρατήρηση, μια ομάδα Βέλγων μηχανικών εξέτασε την ερώτηση, ξεκινώντας από ένα κενό φύλλο. Τα Canadair είναι στο τέλος της ζωής τους. Η επανεκκίνηση μιας πραγματικής γραμμής παραγωγής θα χρειαζόταν 5 έως 10 χρόνια για τη Viking. Και τα τρέχοντα μοντέλα είναι επίσης μεταξύ των πιο ακριβών αεροσκαφών ανά ώρα πτήσης”, σημειώνει ο Gaëtan Du Four, Διευθύνων Σύμβουλος της Roadfour , η εταιρεία που εργάζεται στο έργο Seagle. Η ιδέα γεννήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια. Έχει ωριμάσει καλά για να φτάσει σήμερα σε ένα συγκεκριμένο έργο που φαίνεται να προσελκύει την προσοχή πολιτικών υπευθύνων λήψης αποφάσεων στις χώρες που πλήττονται από δασικές πυρκαγιές και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Το Seagle πρέπει να επιλύσει όλα τα« ελαττώματα »του Canadair και, πάνω απ’ όλα, προσφέρει μια λύση που είναι όσο το δυνατόν πιο ευρωπαϊκή», συνεχίζει ο Du Four. Για να μειώσει τον κίνδυνο του scooping και των κραδασμών από την καμπίνα, το ημι-ανασυρόμενο εργαλείο προσγείωσης και τον πιλότο, το Seagle χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, την τεχνολογία foiling, η οποία έχει αποδειχθεί στην ιστιοπλοΐα. Τέσσερα μεγάλα καμπυλοτά εξαρτήματα που βρίσκονται κάτω από την άτρακτο επιτρέπουν στο αεροσκάφος να γλιστρά πάνω από το νερό αντί να ακουμπά πάνω του και να απορροφά την ανακούφισή του.

Στο ίδιο πνεύμα, η ισχύς των κινητήρων διπλασιάστηκε – από 2.500 σε 5.000 ίππους – για να αυξήσει την ικανότητα φόρτωσης νερού σε 12.500 λίτρα ανά ταξίδι. Ο μηχανισμός προσγείωσης θα είναι πλήρως ανασυρόμενος για να μειώσει το κόστος συντήρησης σε αυτό το στοιχείο που είναι πολύ αγχωμένο, ιδιαίτερα από τη διάβρωση του αλατιού κατά τη διάρκεια της εισπνοής στη θάλασσα. Και η δομή του αεροσκάφους έχει σχεδιαστεί για να απορροφά κινήσεις 3,5 G όπου τα αεροσκάφη γενικά αντιστέκονται στα 2G. Από την πλευρά του πιλότου, τα αεροηλεκτρονικά θα βασίζονται στην τελευταία ψηφιακή τεχνολογία, προσανατολισμένη στη λειτουργία του βομβιστή νερού και ο πιλότος θα επωφεληθεί από την αυξημένη ορατότητα χάρη σε ένα θόλο φούσκας όπως στα μαχητικά αεροπλάνα. Τέλος, οι κινητήρες τελευταίας γενιάς θα μειώσουν σημαντικά την κατανάλωση της συσκευής. “Η Pratt & Witney μελετά για εμάς μια αμαρινική έκδοση ενός από τους κινητήρες turboprop. Είναι το μόνο στοιχείο που δεν θα είναι ευρωπαϊκό στο σχεδιασμό της συσκευής”, σχολιάζει ο Frédéric Dumortier, VP Engineering of Roadfour.

Το ευρωπαϊκό επιχείρημα είναι σημαντικό σε μια εποχή που η Γαλλία και η Ισπανία εξετάζουν το ενδεχόμενο ανανέωσης του στόλου τους. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα RescEU προβλέπει χρηματοδότηση 90% ενός στόλου 12 αεροσκαφών που διατίθεται στα κράτη μέλη αλλά μπορεί να χαρακτηριστεί ως προτεραιότητα για επείγουσες αποστολές εντός της Ένωσης. “Επί του παρόντος, οι χώρες προστατεύουν με ζήλο τους δικούς τους στόλους για λόγους εξοικονόμησης, ενώ τα μέσα μερικές φορές στερούνται αποτελεσματικής καταπολέμησης σοβαρών πυρκαγιών”, επισημαίνει ο Jean-François Gailly, CTO της Roadfour.

Η Roadfour ενεργεί ως ολοκληρωτής και αρχιτέκτονας του έργου. Εκτελούνται επαφές με δώδεκα ευρωπαίους κατασκευαστές εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένης της Cenaero & της Sabca στο Βέλγιο. Η εταιρεία υπέβαλε επίσης ένα αρχείο χρηματοδότησης σε ένα ταμείο αφιερωμένο στην καινοτομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο μιας κοινοπραξίας που συγκεντρώνει έναν αριθμό Γάλλων, Ολλανδών, Ισπανών και Κροατών αεροναυτικών φορέων. “Ο συγχρονισμός είναι καλός”, διαβεβαιώνει ο Gaëtan Du Four, ο οποίος σχεδιάζει να ξεκινήσει την παραγωγή εντός 6 ετών μετά την πρώτη παραγγελία, δηλαδή έως το 2028. Με την ενεργή υποστήριξη της βελγικής διπλωματίας, ο Raodfour έχει ήδη καταφέρει να παρουσιάσει το έργο του στην Ισπανική και Κροατική κυβέρνηση αντίστοιχα. Με πολύ προσοχή. “Στόχος μας είναι να καθοδηγήσουμε το έργο και να το ελέγξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο!”

Οι βομβαρδιστές νερού Canadair δεν έχουν ανταγωνισμό, αλλά φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και δεν παράγονται πλέον.    Η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει έναν στόλο 12 ad hoc αεροσκαφών ταχείας επέμβασης σε μεσογειακές χώρες.    Το Belgian Roadfour εργάζεται στο έργο Seagle, ένα βομβαρδιστικό νερό με μια καινοτόμο και ουσιαστικά ευρωπαϊκή ιδέα.

 

Πηγή: L’Echo